“จดหมายฉบับหนึ่ง จะเก็บความคิดถึงได้นานเท่าไหร่” ความคิดถึงของผู้ชายคนหนึ่ง นอนนิ่งอยู่ในซองจดหมายสิบฉบับที่ไม่เคยถูกเปิดอ่าน มันถูกส่งถึงผู้หญิงที่เขาเคยรัก เดินทางจากประเทศพม่าสู่ประเทศไทย และถูกซุกซ่อนไว้ลึกที่สุด จวบจนเวลาผ่านไปถึงครึ่งศตวรรษเมื่อ “ปิ่น” ค้นพบจดหมายสิบฉบับจากพินัยกรรมของย่า ทำให้เธอตัดสินใจออกเดินทางไปยังประเทศพม่า เพื่อนำจดหมายเหล่านี้ไปเปิดอ่าน ณ ที่ที่มันถูกเขียนขึ้น ระหว่างการเดินทางปิ่นได้ร้องขอ “โมนาย” หนุ่มพม่าที่คุณย่าเขียนถึงในพินัยกรรม เป็นผู้นำทางเธอไปยังสถานที่บนจดหมายนั้

เมื่อล้อรถเริ่มหมุนออกจากย่างกุ้ง ไม่มีใครรู้คำตอบล่วงหน้าจนกว่าจะได้เปิดอ่าน หากความคิดถึงในกระดาษยังคงมีลมหายใจอยู่ บางทีจดหมายจากคนรักเก่าของย่าเหล่านี้ อาจทำให้ปิ่นได้เข้าใจอดีตที่ไม่เคยลืม ของเธอ และก้าวข้ามมันไปได้เสียที “เพราะความคิดถึง ไม่เคยทำให้ลืมได้สักนาทีเดียว…”